Saturday, December 5, 2009

ေဆာင္း

မိုးမင္းဇတာ ကံေတာ္ကုန္ေက
၀သုန္သက္ျခီ
ရာသီစက္ကို ႏွင္းဘားလက္အပ္
ခိ်န္ခါေျပာင္းလတ္ဗ်လ္…

စိုခိုး စိုစြပ္ ႏွင္းရိပ္ေအာက္က
မိုးဒဏ္ကင္းစ အသစ္၀တ္လွဲ
ေျမ၀တ္ျမက္လည္း စုိ႔ေညွာင့္စို႔ထြား ၊

ပန္း၇ို႔ ပင္ထက္ ကင္းဖူးစေခ်
စိမ္းႏွင့္ အ၀ါ ျဖဴနီသင္းၾကိဳင္
တစ္မ်ိဳးတစ္လီ အဆန္းျဖာဗ်လ္ ျမင္သူရင္ေငး
သဇင္ ၊သစ္ခြ ၊ ဂမုန္းစံုညီ
ေတာျမိဳင္တန္းရို႕
အလွမ်က္နွာ ပြင့္လတ္ခ်ိန္….


မိုးေျမသာလွ ထိန္သာ လ ႏွင့္ ႏွင္းရိပ္ေရာင္ျပ
ေဆာင္းလွမ္းၾကြျမန္း သည္ေျမနန္းမွာ ေဆာင္ခိုေဟမာန္
အနိုင္က်င့္လို႔ အသည္းခိုက္ေအာင္ ခ်မ္းအီးလတ္ဗ်လ္ …


ျဖဴေသာ ေငြမင္း ျမဴႏွင္းၾကားမွာ
အာရံုနံနက္ ေဆာင္းလီေအာက္က
ျဖဴလႊသႏာၱ ညုာရိုးသီကံုး
ခ်စ္ေငြ႔သဒၵါ သီတန္းပါလို႔
ရိုးလွပန္းကံုး
ဘုရားတင္ခ်ိန္ ေရာက္လတ္ဗ်လ္..

ေပၚဦးသဇင္ ၀တ္ညုာတြဲလြဲ
ႏွင္းဦး၀တ္ရည္ ငါ့ရင္ခိုတြဲ
လြမ္းသည့္စိတ္တို႔ ၀င္လတ္ေသာ္ ....

ငါသည္းႏွမ ရင္မွအခ်မ္း သည္ေဆာင္ဒဏ္ဆိုး
အလြမ္းစာဖြဲ႔ ခ်စ္သူထံပါး ဆက္သခ်င္လည္း
မ၀ံ့ရဲေပ…

သူအိုတစ္ေယာက္
အေလွာင္ေၾကာက္လို႔
ငါ့ႏႈတ္တိတ္ဆိတ္

ေတြးေသာ ေပထက္ စာမတင္ဘဲ
လြမ္းရာ ရာထပ္ လြမ္းခ်င္း တီ ထပ္လီဗ်လ္ ….


ေစာစစ္
၁၀.၁၁.၂၀၀၉

No comments:

Post a Comment